ಬೋಳು ಸುಕ್ರಯ್ಯ

ಮೊಗಿ ಮಳೆಯ ಸಮಯ . "ಬೋಳು ಸುಕ್ರಯ್ಯ" ಸತ್ತ ಸುದ್ದಿ ಇಡೀ ಊರಿಗೆ ಕಾಳ್ಗಿಚ್ಚಿನಂತೆ ಹರಡಿತು. ಎಂಥಾ ಮನುಷ್ಯ ಇಂತಹ ನಡು ಮಳೆಗಾಳದಲ್ಲಿ ತೀರಿ ಹೋದನಲ್ಲ ಎಂದು ಊರಿನ ಜನರೆಲ್ಲ ಅಂದುಕೊಂಡರು. ಅವನ ಹೆಂಡತಿ ಮತ್ತು ಮಗಳ ಚೀರಾಟ ಸುತ್ತಲಿನ ಮೂರೂ ಊರುಗಳನ್ನು ಒಂದೆಡೆ ಸೇರಿಸಿತ್ತು. ಬದುಕಿದ್ದಾಗ ಏನು ಮಾಡಿದರೂ, ಸತ್ತ ಮೇಲೆಯೇ ಮನುಷ್ಯ "ದೇವರಾ" ಗುವುದರಿಂದ, ಹೆಣಕ್ಕೆ ಹೆಗಲು ಕೊಡಲು ಮನೆಗೊಬ್ಬರಂತೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಬೆಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ಅಂಬಾಲಕಟ್ಟೆಯ ಮಾದೇವಕ್ಕನ ಮನೆಯ ಹತ್ತಿರ ಇರುವ ಹೆಣದ ಬಾಳಿ ಗೆ ತರಲು ಒಂದು ಕಿಲೋ ಮೀಟರ್, ಕೋಟೆರಿಗುಡ್ಡ ದ ನಡುವೆ ಇರುವ ಕಾಲುದಾರಿಯಲ್ಲೇಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಬರಬೇಕು. ಬಹು ಪ್ರಯಾಸದ ಕೆಲಸ ಅದು. "ಮಾಣಿಮನಿ ಬೈದಿ" ಹೆಣಕ್ಕೆ ಮಾಡುವ ವಿಧಿ ವಿಧಾನಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಪೂರೈಸಿ, ಇನ್ನೂ ಜಾಸ್ತಿ ಹೊತ್ತು ಇಡಬೇಡಿ , ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ಸುಟ್ಟು ಬಿಡಿ ಎಂದು ಆದೇಶ ನೀಡಿದ್ದ. ಎರಡು ದಿನಗಳಿಂದ ಸತತವಾಗಿ ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಮಳೆ ಇನ್ನೂ ಆಟ ಮುಗಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಐದು ನಿಮಿಷ ಐದು ನಿಮಿಷ, ಮಳೆ ನಿಂತು ಹೋದ ಮೇಲೆ ಹೋಗುವ ಎಂದು ಮುಂದೂಡಿ ಮುಂದೂಡಿ, ಕತ್ತಲಾಗುವ ಹೊತ್ತು ಬಂದಿತ್ತು. ಹೆಣ ನೋಡಲು ಬಂದಿದ್ದವರ ಸಂಖ್ಯೆಯೂ ಕರಗಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೆ ಉಳಿದುಕೊಂಡವರು ಕೇವಲ ಏಳು ಮಂದಿ ಮಾತ್ರ. ಇನ್ನು ಕಾದರೆ ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲ ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿ, ಹೆಗಲು ಕೊಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆವು. ಅಬ್ಬಾ,,,ಎಪ್ಪತ್ತು ಕೇಜಿ ಇದ್ದ ಸುಕ್ರಯ್ಯ, ಬರೋಬ್ಬರಿ ಎರಡು ಕ್ವಿಂಟಾಲ್ ಆಗಿರಬೇಕು. ಕತ್ತಲು ತನ್ನ ಪಾಳಿ ಆರಂಬಿಸಿದ್ದರಿಂದ, ಬೆಳಕಿನ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೆ ನಾಯಕರ ಮನೆಯಿಂದ ಕರೆಂಟ್ ಬ್ಯಾಟರೀ ಹುಡುಕಿ ತರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಒಂಭತ್ತು ಘಂಟೆ ಮೀರಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಇದೆಂತ ಪಜೀತಿ ಅಂದುಕೊಂಡೆವು.

ಏನಾದರೂ ಆಗಲಿ, ಒಬ್ಬ, ಬ್ಯಾಟರೀ ಹಿಡಿದು ಕೊಳ್ಳಲು, ನಾಲ್ಕು ಜನ ಹೆಗಲು ಕೊಡಲು, ಇನ್ನಿಬ್ಬರು ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಅಂದು ಕೊಂಡು ಹೊರಟೆವು. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಏನೋ ಹೇಳಲಾಗದ ನಡುಕ ಶುರು ಆದದ್ದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ ಮಳೆಯ ರಭಸಕ್ಕೆ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ದೇಹ ಒದ್ದೆಯಾಗಿ, ಹಲ್ಲುಗಳು ಕಟ ಕಟ ಶಬ್ದ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ದೂರದಲ್ಲಿ ಕೂಗುತ್ತಿದ್ದ ನಾಯಿ ಮತ್ತು ನರಿಯ ಕೂಗು ಭಯದ ಸಂಚಲನ ಮೂಡಿಸಿತ್ತು. ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರ ಮುಖ ಪದೇ ಪದೇ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಮುಂದೆ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಸುಮಾರು ಅರ್ಧದಷ್ಟು ದಾರಿ ಕ್ರಮಿಸಿರಬೇಕು. ಅನಾಹುತ ಸಂಬವಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು ಕಣ್ಣು ಕೋರೈಸುವಂತೆ ಬಂದ ಮಿಂಚು ಜೊತೆಗೆ ಪಟಾರ್ ಎಂದು ಬಡಿದ ಗುಡುಗಿಗೆ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಬ್ಯಾಲೆನ್ಸ್ ತಪ್ಪಿಹೋಗಿತ್ತು. ನಾನು ಎದುರಿಗಿದ್ದ ಕಲ್ಲನ್ನು ಎಡವಿ ಮುಸುಡು ಅಡಿಯಾಗಿ ಬಿದ್ದ ರಭಸಕ್ಕೆ, ಮೂಗಿನಿಂದ ರಕ್ತ ಸುರಿಯತೊಡಗಿತ್ತು. ಇನ್ನಿಬ್ಬರು ಮೊಣಕಾಲನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ತಿರುವಿಚಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಹೆಣ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ "ಮೋರಿ" ಯ ಪಾಲಾಗಿತ್ತು. ಸಿಂಗರಿಸಿದ್ದ ಹೂವುಗಳೆಲ್ಲ ಚದುರಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದವು. ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಎಲ್ಲಿ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ, ಚಟ್ಟದ ಅಡಿಯಿಂದ ಒಂದು ಕೈ ಬಾ-ಬಾ ಎಂದು ಕರೆದಂತೆ ಬಾಸವಾಗುತಿತ್ತು. ಎದ್ದು ಹೋಗಿ ಚಟ್ಟ ಜರಗಿಸಿ ನೋಡಿದರೆ ಕೊನೆಯವವನು ಅರೆ ಜೀವವಾಗಿದ್ದ. ಅಯ್ಯೋ ಅಯ್ಯೋ ಸತ್ತೋದೆ, ಸತ್ತೋದೆ ಅಂತ ಕಿರುಚತೊಡಗಿದ. ಎರಡು ಕ್ವಿಂಟಾಲ್ ಗಿಂತಲೂ ಜಾಸ್ತಿ ತೂಕವಿದ್ದ ಆ ಭಾರವನ್ನು ತಡೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಅವನಿಂದ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ ಉಸಿರಾಟ ನಿಲ್ಲಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಆತನನ್ನು ಸಮಾಧಾನ ಪಡಿಸಲು ಸಾಕು ಸಾಕಾಯಿತು. ಬ್ಯಾಟರೀ ಯನ್ನು ಈತನ ಕೈಗಿತ್ತು, ಉಳಿದ ಆರೂ ಜನರೂ ಹೆಗಲುಕೊಟ್ಟೆವು. ಈ ಘಟನೆ ಮನಸ್ಸು ಸ್ವಲ್ಪ ಘಾಸಿ ಗೊಳಿಸಿತ್ತು ಬಿಟ್ಟರೆ, ಇದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚೇನು ಆಗಲು ಸಾಧ್ಯ ಎಂಬ ಮೊಂಡು ಆಲೋಚನೆ ಧೈರ್ಯವನ್ನು ಇಮ್ಮಡಿಗೊಳಿಸಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೂ, ಸ್ಮಶಾನ ಸೇರಿ ಎಲ್ಲರ ಮುಖ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿಕೊಂಡೆವು. "ಕಾಟಿ ಸುಬ್ರಯ್ಯ" ಅದಾಗಲೇ ಸೌದೆಯನ್ನು ಒಡೆದು ಹಾಕಿದ್ದ. ಕೊನೆಗೂ ಸೌದೆಯನ್ನು ಜೋಡಿಸಿ, ಸುಕ್ರಯ್ಯನ ದೇಹವನ್ನು ಅದರಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿ, ಶಗಣಿ ಯ ತಟ್ಟೆ ಗಳಿಂದ ಆತನ ಮುಖವನ್ನು ಕವರ್ ಮಾಡಿ, ಸೀಮೆ ಎಣ್ಣೆ ಯ ಸಹಾಯದಿಂದ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿದೆವು. ಬರೋಬ್ಬರಿ ಮುಕ್ಕಾಲು ಘಂಟೆಯ ನಂತರ ಬೆಂಕಿಯ ರಭಸಕ್ಕೆ "ಬಡ್" ಎಂದು ತಲೆ ಹೋಳು ಆದ ಶಬ್ದ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡೇ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹಿಂದಿರುಗಿದೆವು. 

ತುಂಬಾ ಜನರ ಚಟ್ಟಕ್ಕೆ ಹೆಗಲು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರೂ, ಪದೇ ಪದೇ ಬಂದು ಕಾಡುವ, ಸುಕ್ರಯ್ಯನ ದೇಹ ಪಂಚ ಭೂತಗಳಲ್ಲಿ ಲೀನವಾದದ್ದು ಹೀಗೆ.( ಪ್ರದೀಪ ದೇವಾಡಿಗ )