ಮೂಡಭಟ್ಕಳದ ಬೈಪಾಸಿನಲ್ಲಿರುವ, ಕೆಲ್ಸಿ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ನ ಅಂಗಡಿಗೆ ತಾಗಿ ಹರಿದುಹೋಗುವ ಕಲ್ಲುಸಂಕದ ಹೊಳೆಗೆ ಕಟ್ಟಿರುವ ಬ್ರಿಡ್ಜ್ ನ ತಡೆಗೋಡೆಯ ಕಬ್ಬಿಣದ ರಾಡ್ ನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು, ಶಾಲೆಗೂ, ಕಾಲೇಜಿಗೊ, ಪೇಟೆಗೊ ಹೋಗಿಬರುವ, ಉದ್ದಜಡೆ, ಒಂದು ಜಡೆ, ಎರಡು ಜಡೆ, ಬಾಬ್ ಕಟ್, ಮಿನಿ ಸ್ಕರ್ಟ್, ಲಂಗ ಧಾವಣಿ, ಬ್ಲೂ ಜೀನ್ಸ್, ಹಸಿರು ಸೀರೆ, ದೊಡ್ಡ ಮೂಗುತಿ, ಸೋಡಾ ಗ್ಲಾಸ್, ಲಿಪ್‌ಸ್ಟಿಕ್, ಪೌಡರ್ ರಾಣಿ, ಹೈ ಹೀಲ್ಡ್, ಬ್ಲ್ಯಾಕ್ ಚೂಡಿ, ಫ್ಯಾಶನ್ ಟಿಕಳಿ, ಬ್ಯೂಟೀ ಪಾರ್ಲರ್, ಎಂಬೆಲ್ಲಾ ಅನ್ವರ್ಥಕ ನಾಮವಿರಿಸಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಕಿಚಾಯಿಸಿದರೂ, ಅವರು ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದ "ಬೆಂಕಿಯ ಕಣ್ಣು"ಗಳಿಗೆ ತರಗೆಲೆಗಳಂತೆ ಹಾರಿಹೋಗುತ್ತಿದ್ದವರು, ಪುತ್ತಪ್ಪನಮನಿ ಪ್ರದೀಪ, ಕನ್ನಿಮನಿ ಪ್ರಕಾಶ, ಚಣಕಿಮನಿ ರಾಮದಾಸ, ದೊಡ್ಡಯ್ಯನಮನಿ ರಮೇಶ, ಗಣಪತಿ, ಆಗರಕೇರಿಮನಿ ಮಂಜು (ಪಿಂಕಿ), ಕುಂಟಿಮನಿ ರಾಘು, ಬಯಲಪ್ಪನಮನಿ ರಾಘು, ಖಜರಮನಿ ನಾಗರಾಜ, ಈಶ್ವರ, ರಿಕ್ಷಾಡ್ರೈವರ್ ಮನಿ ಭಾಸ್ಕರ, ಗುರು, ಶಿವರಾಮ, ಕೆಲ್ಸಿಮನಿ ಗಣೇಶ, ಹೊಸಮನಿ ವಾಮನ, ಧನಂಜಯ, ಬಂಗಡಿ ಮಂಜು, ಸೈಲೆಂಟ್ ಕಿಲ್ಲರ್ ಉದಯ. ಎಲ್ಲರೂ, ಕೆಪ್ಪ ಸುರೇಶ ನ "ಬೋಟ್" ( ರಿಕ್ಷಾ) ಹತ್ತಿ ಹೊರಟೆವೆಂದರೆ, ಏನೋ ಗಂಡಾಂತರ ಕಾದಿದೆ ಎಂದೇ ಅರ್ಥ.
ಆ ದಿನ ಎಲ್ಲರೂ "ಕಳ್ಳು" ಕುಡಿಯಬೇಕೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದೆವು. ನಮ್ಮ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಕಳ್ಳಿ ನ ಬಗ್ಗೆ ನಾನಾ ವದಂತಿಗಳಿದ್ದವು. ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಹಿಡಿದು, ಹುಡುಗಿಯರು, ಹೆಂಗಸರು, ಮುದುಕಿಯರು, ಎಲ್ಲರೂ ಕುಡಿದ ಇತಿಹಾಸವಿತ್ತು. ಕಳ್ಳು ತರಲು ಒಂದೋ ಶಿರೂರು ಪೇಟೆ ಗೆ ಹೋಗಬೇಕು, ಇಲ್ಲಾ ಭಟ್ಕಳದಲ್ಲೇ, ಶಿರಾಲಿ ಇಂದ ಒಳಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ, ಅಳ್ವೇಕೊಡಿಯ ಸಮೀಪ , ಒಂದು ಕಳ್ಳು ತೆಗೆಯುವ ಮನೆಯಿತ್ತು. ಎರಡೂ ಒಂದೇ ದೂರ. ಆಗಲೇ ಬೆಳಗ್ಗಿನ ಹತ್ತು ಘಂಟೆ ಮೀರಿದ್ದರಿಂದ ಕಳ್ಳು ಖಾಲಿಯಾಗಿರಬಹುದೆಂಬ ಸಂದೇಹವಿತ್ತು. ಮನೆ ಸಮೀಪಿಸಿದಾಗ ಅದು ನಿಜವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಬಂದಿರುವವರು ಹತ್ತಕ್ಕಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಇದ್ದುದರಿಂದ, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮರವೇರಲು ಆತ ಸಿದ್ದನಾಗಿದ್ದ. ಕೊನೆಗೂ ನಮಗೆ ಸಾಕಾಗುವಷ್ಟು ಕಳ್ಳು ತೆಗೆದ ಅವನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಗೆಲುವಿನ ಸಂಭ್ರಮವಿತ್ತು.
ಕಳ್ಳು ತೆಗೆದ ಮೇಲೆ ಅದನ್ನು ಹೇಗೆ ಸಾಗಿಸಬೇಕೆಂಬ ಸಮಸ್ಯೆ ಎದುರಾಯಿತು. ನಾವು ಅದನ್ನು ಅಲ್ಲೇ ಕುಡಿಯಲು ಸಿದ್ದರಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಸಾಗಿಸಲು ಹತ್ತು ಲೀಟರ್ ಕ್ಯಾನ್ ನ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿತ್ತು. ಹತ್ತಿರದ ವೆಂಕಟಾಪುರ ದಲ್ಲಿದ್ದ ಕನ್ನಿಮನಿ ಮಾದೇವ ನ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮನ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆವು. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಪ್ಪನ ಬೋಟ್ ಡೀಸಲ್ ಖಾಲಿ ಯಾಗಿದೆಯೆಂದು, ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಬಂಕ್ ನಿಂದ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ಹತ್ತು ಲೀಟರ್ ಕ್ಯಾನ್ ಬೇಕಾಗಿದೆಯೆಂದೂ ಹೇಳಿದೆವು. ಚಿಕ್ಕಿ ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಅನುಮಾನವಿದ್ದರೂ, ಸೀಮೆಎಣ್ಣೆ ಹಾಕಲು ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದ ಬಿಳಿ ಬಣ್ಣದ ಹತ್ತು ಲೀಟರ್ ಕ್ಯಾನ್ ಅನ್ನೇ ಕೊಟ್ಟಳು." ಮುಳುಗುತ್ತಿದ್ದವನಿಗೆ ಹುಲ್ಲುಕಡ್ಡಿಯೇ ಆಧಾರ" ಎನ್ನುವಂತೆ ಅದನ್ನೇ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಂದೆವು. ಕಳ್ಳು ತುಂಬಿಸಿಕೊಂಡು ವಾಪಾಸು ಭಟ್ಕಳದ ಕಡೆಗೆ ಬರುವಾಗ ವೆಂಕಟಾಪುರ ದ ಹೆಣದ ಬಾಳಿ ಹತ್ತಿರ ಇರುವ ಪೋಲೀಸ್ ಚೆಕ್ ಪೋಸ್ಟ್ ನಲ್ಲಿದ್ದ ಡೊಳ್ಳು ಹೊಟ್ಟೆಯ ಪೊಲೀಸನಿಗೆ ಏನೋ ಅನುಮಾನ ಬಂದು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಕೆಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಯಲು ಹೇಳಿ, ಗಾಡಿಯ ಇಂಚು ಇಂಚನ್ನೂ ತಡಕಾಡತೊಡಗಿದ. ಕೊನೆಗೂ ಕಂಡಿತು ಆತನಿಗೆ ಸೀಟಿನ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿಸಿಟ್ಟ ಬಿಳಿಬಣ್ಣದ ಹತ್ತು ಲೀಟರ್ ಕ್ಯಾನು. ಮುಚ್ಚಳ ತೆರೆದವನ ಮೂಗಿಗೆ ಘಾಟಿಸಿತ್ತು ಆ ಸ್ಮೆಲ್ಲು. ಒಂದಿಷ್ಟು ಕಳ್ಳಿಗಾಗಿ ಆಗ್ರಹಿಸತೊಡಗಿದ. ಕೊಡದಿದ್ದರೆ ಅಕ್ರಮ ಸಾಗಾಣಿಕೆ ಎಂದು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಸ್ಟೇಶನ್ ಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತೇನೆಂದೋ, ಏನೇನೋ ಬಡಬಡಿಸತೊಡಗಿದ. ಆತನಿಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಕೊಟ್ಟು, ಸಮಾಧಾನ ಪಡಿಸಿ, ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟು ಭಟ್ಕಳ ದ ಪುರವರ್ಗ ವನ್ನು ದಾಟಿ ಸರ್ಪನಕಟ್ಟೆಯ ಒಳಗಿರುವ "ಹಡೀನ ಬೀಚ್" ನ ಕಡೆಗೆ ಬೋಟ್ ಚಲಿಸತೊಡಗಿತು. ತಲುಪಿದ ತಕ್ಷಣ, ಬೋಟ್ ದಿಂದ ಇಳಿದು ಬೀಡಾ ಅಂಗಡಿಯ ಶ್ರೀಧರ ಮಾಡಿದ್ದ ನಾಟಿ ಕೋಳಿಯ ಸಾರಿರುವ ಅಗಲವಾದ ಚರಿಗೆಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಬೀಚಿನ ಇನ್ನೊಂದು ತುದಿಗೆ ಚಲಿಸತೊಡಗಿದೆವು. ಜೊತೆಗೆ ಸಾಮ್ರಾಟ್ ಹೋಟೆಲ್ ನಿಂದ ತಂದಿದ್ದ ಒಂದಿಷ್ಟು ಪರೋಟ, ಬಿರಿಯಾನಿ ರೈಸ್ ಮತ್ತು ಕಬಾಬ್ ಪೀಸ್‌ಗಳು. ಬೇಸಿಗೆಯ ಬಿರುಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ಕಂಗೆಟ್ಟ ಮರಳು, ಚಪ್ಪಲಿಯಿಲ್ಲದ ಕಾಲಿಗೆ ತನ್ನ ಉರಿಯನ್ನೆಲ್ಲಾ ವರ್ಗಾಯಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಏನನ್ನೂ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ಸುಮಾರು ಒಂದು ಕಿಲೋ ಮೀಟರ್ ನಡೆದು ಬೀಚ್ ನ ಎಡಗಡೆಯಿರುವ ಗುಡ್ಡ ಏರಿ ಎತ್ತರವಾದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡೆವು. ಎಲ್ಲರೂ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಮಾಡಿದ ಸಿಂಹ ಘರ್ಜೆನೆಗೆ ಸಮುದ್ರವೇ ಬೆಚ್ಚಿ ಎರಡು ಅಡಿ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಸರಿದಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ತಂದಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಗಡದ್ದಾಗಿ ತಿಂದು, ಹತ್ತು ಲೀಟರ್ ಕಳ್ಳನ್ನೂ ಮುಗಿಸುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸೂರ್ಯ ಪಶ್ಚಿಮದಲ್ಲಿ ಇಳಿಯಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದ.
ಹೀಗೆ ಮೊದಲ ಮಳೆ, ಮೊದಲ ಸ್ನೇಹ, ಮೊದಲ ನೋಟ, ಮೊದಲ ಪ್ರೇಮ, ಮೊದಲ ಸ್ಪರ್ಶ, ಮೊದಲ ಅಪ್ಪುಗೆ, ಎಲ್ಲದರ ಜೊತೆಗೆ ಮೊದಲ ಹೆಂಡವೂ ಸೇರಿಕೊಂಡದ್ದು ವಿಪರ್ಯಾಸ. ( ಪ್ರದೀಪ ದೇವಾಡಿಗ )
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ